Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
dağallığ — I (Füzuli, Gəncə, Qazax, Şəmkir) cığallıq. – Dağallığ yaxşı şey də:l (Gəncə); – Onun dağallığına baxma, söz qanan adamdı (Şəmkir) ◊ Dağallığ eləməy (Salyan, Şəmkir) – oyunun qaydasını pozmaq, cığallıq etmək. – Oyunda dağallığ etməzdər (Füzuli); – … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cığalbaz — sif. <cığal və fars. . . . baz> Cığallıq etməyi sevən, həmişə cığallıq edən. Cığalbazı (is.) oyundan kənar etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cığalbazlıq — is. Cığallığı adət etmə, həmişə cığallıq etmə; cığallıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şoqqı — (Şamaxı) 1. söz verib sonra sözündən qaçan 2. cığallıq edən. – Sən nə şoqqı adamsaη … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şoqqılığ — (Şamaxı) 1. verdiyi sözdən qaçma, dönüklük 2. cığallıq. – Belə şoqqılığ olar, ay Əli? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şoqqımağ — (Şamaxı) 1. verdiyi sözdən qaçmaq, sözünün üstündə durmamaq 2. cığallıq etmək, oyundan qaçmaq. – Şoqqımağ pis şeydi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şoqqu — (Qazax) bax şaqqı ◊ Şoqqu çalmax (Qazax) – oyundan qaçan, cığallıq edən uşağı utandırmaq üçün yerə ağac çalmaq. – Uşaxlar oyunnan qaçana şoqqu çaler … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cığallamaq — f. Qəsdən oyunun qaydalarını pozmaq, cığallıq eləmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dağal — sif. və is. dan. Cığal; davakar. Dağal adam. Oyuna dağal qatmaq (cığallıq eləmək) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dağallıq — is. dan. Cığallıq, davakarlıq. Zeyğəm, Bəşir və Məmmədağa dağallığa başlamışdılar. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
